Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Το ποδήλατο

Τα παιδιά ξέρουν (χωρίς να το ξέρουν) το νόημα της ζωής...




Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ' αδύνατο
κρατάω στο χέρι το κλειδί
πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει 
το έργο κάπου το 'χω ξαναδεί


Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά
είχα τ'ονειρό μου, το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά
έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει
είχα μια ζωή μπροστά


Το ποδήλατό μου, ήταν πάντοτε δικό μου 
και με πήγαινε πολύ μακρυά
μέσα στη Σαχάρα, σαν την πιο βαθιά λαχτάρα
μ' οδηγούσε πέρα απ' τη χαρά


Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ' την αρχή
Φόρτσα στο πεντάλι, να 'ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές
τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας
ξέρουν από ανηφοριές

Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Μακεδόνας




2 σχόλια:

  1. Βουρ για ποδηλατάδες τώρα που θα φτιάξει ο καιρός! Ποιος σας πιάνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαστε φευγάααατοι!

      [Το παράδοξον της ιστορίας είναι οτι εγώ φοβάμαι να ανέβω σε ποδήλατο... τράτζικ;]

      Διαγραφή